Opeens was daar de bangalijst, na breezerslet het nieuwe duistere woord dat een golf van rumoer veroorzaakte – blijkbaar zijn veel mensen er nog steeds stiekem van overtuigd dat onze jeugd als voornaamste hobby ‘kelderboxgangbangs’ in elkaars Vriendenboekjes schrijft.

Bangalijsten bestaan vast, en na deze gespannen reactie zijn het er misschien nog wel meer. Maar wat meisjes kleineert is niet het gegeven dat er een lijst gemaakt kan worden die via de telefoon verspreid wordt – dat is slechts een nieuwe vorm, wc-deuren of briefjes of roddels dienden de jaren hiervoor als platform. Het werkelijke probleem is dat het woord ‘slet’ nog steeds zo’n duizelingwekkende macht bezit.

Een tijd geleden zag ik de film Zombibi in de bioscoop. Het aanbiddelijke liefje van de hoofdpersoon zat opgesloten in een gebouw dat overspoeld was met zombies; er was een gevaarlijke reddingsoperatie voor nodig om haar te redden. Daar aangekomen bleek zij ook andere mannen te hebben gebeld om haar te redden – de heilige transformeerde razendsnel tot hoer. De groep was woedend: ze hadden hun leven gewaagd voor haar, voor iemand met zo’n karakter, voor die slét. De conclusie was: toedeledoki, laat haar maar uiteengereten worden.

In een interview met zanger Ben Saunders lees ik dat hij in het verleden soms wel drie, vier vrouwen op een dag had: “Ik zag vrouwen toen gewoon als een stuk vlees.” De vrouwen waren allemaal “slettebakken", volgens hem. "Mijn vriendin zal het niet worden, iemand die zich na een avondje lekker laat pakken. Als ze het bij jou doet, heeft ze het bij honderden anderen ook al gedaan." Een redenatie die wat hem betreft kennelijk andersom niet geldt.

Door wie wordt het woord slet gebruikt? Door bange, zielige mannen die hopen dat ze een toverwoord in handen hebben om iemand weg te zetten, te vernederen, om iemand de baas te zijn. En door bange, zielige vrouwen die hetzelfde proberen. Seks hebben met wie je wil en daar voor kiezen: de enige mensen die daar echt een probleem mee kunnen hebben zijn streng-gelovigen, de paus en blijkbaar Ben Saunders – niet bepaald mensen die je vaak om advies vraagt bij de andere belangrijke beslissingen in het leven. Zolang iedereen dat rare beeld blijft houden van meisjes die een soort vesting moeten bewaken, meisjes die met veel jongens naar bed gaan en daardoor automatisch leugenachtige serpenten zijn die niet kunnen liefhebben, meisjes die vooral ‘net’ horen te zijn, blijven we kracht geven aan het woord slet. Een woord waarmee vervolgens willekeurig welke vrouw vernederd kan worden. Zodra meisjes niet meer beoordeeld worden op hun sekscapades en dat gedeelte van hun leven gewoon naar believen kunnen invullen – als non of als avonturier – wordt het scheldwoord slet pas de lege huls die het is.

Waarschijnlijk zijn er dan nog steeds bange mensen die bangalijsten maken, maar misschien zullen de meisjes dan hun schouders kunnen ophalen en de enige juiste reactie geven: ja, heel interessant. Ga ‘s wat nuttigs doen met je leven.