Het is niet gemakkelijk om tijdens een discussie je waardigheid te bewaren. Irritatie of razernij neemt snel de overhand – geen prettig gezicht. Wat mij betreft zijn er binnen Ruzies & Discussies een paar regels om te volgen:

1. weglopen is niet geoorloofd. Niemand mag de deur uit stormen, de tram nemen, op de boot naar Texel stappen en vandaar een kaartje sturen met de tekst ‘en ik ben dus mooi nog steeds boos. Groetjes uit Texel.’ Mocht de behoefte om iemand op zijn kop te timmeren toch zo groot worden dat je niet meer voor jezelf in kan staan, stel dan een praatpauze voor. Waarin ieder even kan denken aan wuivend helmgras, of andere rustgevende dingen.

2. bij voorkeur worden de verwijten niet afgemaakt met een net iets te hard gemompeld ‘en dat vindt de rest van de vriendengroep trouwens ook’.

3. zinnen die de spreker een zen-filosofisch superioriteitsgevoel verlenen, zoals ‘nou ja, dat is dan jouw waarheid’, dienen ten allen tijden vermeden te worden.

4. Hysterische uitroepen als ‘kan je nou nóóit eens’ en ‘jij doet ook áltijd’ idem dito.

5. (En dit is de belangrijkste): gebruik NOOIT kooswoordjes tijdens het ruziemaken.

Nog niet lang geleden was ik aan de telefoon met een vriendin, verwikkeld in een gesprek waarvan de spanning opliep. Op het hoogst van de irritatie riep zij plots uit: “Nou, schat, misschien moet je dat zelf maar even doen.” Het woordje ‘schat’ maakte deze zin geladen met venijn. Van het liefdevolle, harmonieuze woord was niets over. Hoewel ze de letters S C H A T uitsprak, was het duidelijk dat we allebei de letters S N O L hoorden.

Daarbij probeerde ze nog iets anders te bewerkstelligen door er zo’n lief woord tegen aan te gooien: ze wilde zo aantonen dat zíj helemaal niet boos was. Absoluut niet zelfs, zij bleef rustig en gezellig en noemde me schat, terwijl ík mezelf niet meer in de hand had. Met een giftig ‘lieverd’ of een onder hoogspanning staand ‘schat’ trek je alle redelijkheid naar je toe.

Wellicht is de enige manier om je tegen deze denigrerende kooswoordjesoorlog te verzetten, eraan mee te doen. Dat je standaard elke ‘nou, schat, waarom zei je dat?’, beantwoordt met een opeengeklemd ‘ik heb geen idee, bonbonnetje van me, maar ik bedoelde het heus echt anders.’

Nog beter is het om ons gewoon te houden aan de bovenstaande regels. En liefkozingen te bewaren voor feesten, fluisteringen, het bed en als je wil dat iemand even de vuilniszakken buiten zet.